een gewone dag in het leven van een werkzoekende......
04-05-2015 20:00
De wekker, ja echt de wekker gaat af om 7:00 uur.
Douchen, aankleden, ontbijten. Tot zover een normaal begin van de dag. Dan weet je nog niet of je te maken hebt met iemand die gaat werken of iemand die gaat werken aan werk....... Ja die zin moet je effe twee keer lezen.
Om acht uur gaat de speurtocht beginnen. Achter mijn computer, kopje thee erbij, pen en papier (ja ik ben nog van de oude doos) en het gepuzzel kan beginnen. Eerst Linkedin eens opstarten. Kijken wie er aan me gedacht heeft, of er nog vacatures staan die passen bij mijn profiel. Dan mijn email openen. Alle links open en de vacatures stromen binnen, voornamelijk via Limburgvac.nl. en ook wel via het UWV. Mijn zoekveld is breed ingesteld. Je kan in deze tijd nou niet echt kieskeurig zijn, dat vinden ze bij het UWV ook echt niet goed. Dus tussen Aken en Eindhoven staat alles ter beschikking, en ook daarbuiten. Maar ik denk, eerlijk gezegd, dat een werkgever helemaal niet zit te wachten op iemand die meer dan 1.5 uur moet reizen.
Door mijn ervaring neem ik vacatures bij de RABO niet serieus. Dat zijn geen echte vacatures, maar meer iets van, stel je voor dat de RABO ooit weer iemand aanneemt, i.p.v. alleen maar te ontslaan, dan zijn wij (lees de uitzendbureaus) voorbereidt. Dus die laat ik snel links liggen. Ik sta bij de RABO Eindhoven al 3 jaar op de wachtlijst, want ik was na 2 gesprekken met het inhouse uitzendbureau de beste kandidaat voor de functie. Nou ik wacht nog steeds.....
Ook het UWV vind ik niet echt de moeite waard om er veel tijd aan te besteden. Vaak zijn het oudere vacatures en je krijgt nooit een antwoord. Dit is al vaak besproken met de werkcoach en die gaf dan ook aan het te bespreken met de vestigingsmanager. Maar het is nog steeds niet veranderd. Maar ik kijk wel altijd, je weet maar nooit.
Vacatures verder bekeken, nu de bedrijven op internet bekijken, bellen over de vacature met de beschikbare personeelsfunctionaris. Je merkt meestal al aan de stem of je de 1ste bent of de 100ste die belt. Dan mijn CV aanpassen aan de functie en een killerbrief schrijven. Aangezien ik geen geïnspireerd schrijver ben, kost dat nogal wat moeite. Hoe overtuig ik die man/vrouw die ik net aan de lijn heb gehad dat ik er niet eentje ben van 13 in een dozijn? En dat allemaal in een tijdsbestek van 9 seconden..... Dat is bijna godsonmogelijk, maar ook een pracht van een uitdaging. Bij iedere brief altijd weer denken, wie is mijn klant? Wie is de koper die ik moet overtuigen van mijn kwaliteiten. Toegegeven, 1 telefoontje zal niet altijd een antwoord kunnen geven op die vraag. Maar daar hebben we Linkedin en Facebook en andere internetpagina's voor. Gelukkig hou ik ervan om te puzzelen en dingen uit te zoeken, en een uitdaging ga ik ook zeker niet uit de weg.
Zo dat was sollicitatie nummer 1 van de dag. In de tussentijd is het 10 uur geworden. Ik heb gelukkig nog 3 vacatures gevonden, waar ik op ga reageren vandaag. Maar nu eerst even iets anders. Interessante artikelen op Linkedin lezen over solliciteren en wat je moet doen om op te vallen. Hier staan niet echt zaken in die ik niet al wist. Geen standaard CV, geen standaard brief, zelfs bellen van te voren wordt niet meer geadviseerd. Je moet gewoon snel zijn en op de hoogte zijn van vacatures voordat het een vacature wordt. Netwerken dus met de snelheid van het licht. Daar kan ik nog wel het een en ander verbeteren, maar daar ben ik driftig mee bezig. Komt goed.
Om 11 uur volgende sollicitatie voorbereiden. Weer de moeizame bevalling van een knallende brief. Je moet niet vermelden dat je iets kan, maar volgens de STAR methode laten zien met voorbeelden dat je het kan. En dan het liefst op 1 kantje. Ik weet niet hoe anderen dat doen, maar voor mij is het iedere keer weer een uitdaging. Theoretisch kan ik het goed uitleggen, in de praktijk moet nog geoefend worden.
Om 12 uur ga ik maar eens koken. Moet tenslotte ook gebeuren. Maar om 13:00 ben ik weer keurig terug achter mijn computer. Solliciteren is echt hard werken!!!!! Na de pauze ben ik weer fris en fruitig en kan er weer tegen aan. De derde brief gaat al een stuk gemakkelijker.
Daarna is het tijd om mijn netwerk te porren en laten merken dat ik er nog ben en nog steeds op zoek ben. Ik reageer op artikelen op Linkedin, stuur mijn nieuwe CV naar recruiters, bel mijn open sollicitaties na, kijk bij mijn facebook vrienden of er daar nog iets te regelen valt, vraag bij de uitzendbureaus waar ik ingeschreven ben of ze nog weten wie ik ben.
Zo wordt het makkelijk 4 uur. Dan heb ik nog een vacature liggen. Die wil ik ook persé vandaag de deur uit hebben. Dus alhoewel ik moe ben, recht ik mijn schouders en ga er tegen aan. Dezelfde routine, cv aanpassen, informatie zoeken op internet, brief schrijven en duimen voor een goed resultaat.
Zo en dan is het plotseling 5 uur. Nu wordt het toch echt tijd voor een beetje beweging. Dus snel wandelschoenen aan en een rondje Wessem maken. Mijn hoofd leegmaken aan het water, even niet nadenken over brieven, cv's en vacatures. Heerlijk, dit moment van de dag. En helemaal als het regent... Ja ik weet het, ik ben gek en niet normaal.
Thuisgekomen neem ik me voor om de rest van de avond lekker op de bank te lezen en nergens meer aan te denken. Morgen komt weer een dag. Ja toedeloe, dat lukt niet. Om 8 uur vertrek ik toch weer richting mijn laptop om te kijken of ik iets gemist heb op het sollicitatiefront.
En dat 7 dagen in de week.